علت نادر بودن رعد و برق در مریخ

علت نادر بودن رعد و برق در مریخ

علت نادر بودن رعد و برق در مریخ : به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، از آن جا که طوفان گرد و غبار به طور مکرر در مریخ رخ نمی‌دهد، حتی با استفاده از داده‌های “فضاپیمای مریخ اکسپرس”(Mars Express spacecraft) آژانس فضایی اروپا و “آرایه تلسکوپ آلن”(Allen Telescope Array) در کالیفرنیا هم نمی‌توان رعد و برق مریخ را شناسایی نمود.

این به آن معنا میباشد که رعد و برق بر خلاف زمین در سیاره سرخ به ندرت رخ می‌دهد که در این مطالعه نو، محققان علت این موضوع را دریافتند.

طی این مطالعه، پژوهشگران از ذرات سنگ‌های آتشفشانی تاریک به نام “بازالت”(basalt) که در سطح مریخ رایج هستند، استفاده کردند تا شرایطی را درست کردن کنند که می‌تواند موجب رعد و برق در طوفان گرد و غبار شود.

آنان ذرات کروی بازالت که پهنای آنان حدود یک تا دو میلی‌متر میباشد را روی یک صفحه گذاشتند و این صفحه پس از آن به مدت ۳۰ دقیقه آغاز به لرزش نمود تا یک بار الکتریکی از راه آنچه که “اثر برق مالشی “(triboelectric effect) نامیده می‌شد، درست کردن کنند. اثر برق مالشی نوعی الکتریسیته تماسی میباشد که در آن ماده‌ای خاص در تماس با ماده‌ای دیگر باردار می‌شود.

علت نادر بودن رعد و برق در مریخ

محققان طی این آزمایش، فشار هوا را از ۰.۰۳ میلی بار تا ۸۰ میلی بار تغییر دادند. در مریخ، فشار متوسط هوا شش میلی بار میباشد که این مقدار در بلندترین آتشفشان‌ها کمتر از یک میلی بار و در عمیق‌ترین دره‌ها ۱۰ میلی بار میباشد.

آنان غلظت ذرات بازالت را از این صفحه برای اندازه گیری سطوح شارژ خود استخراج کردند.

آنان دریافتند زمانی که فشار هوا کم میباشد، ذرات بازالت به سختی می‌توانند بار الکتریکی را جمع‌آوری کنند. بار الکتریکی ذرات آزمایش شده در محدوده فشار هوای مریخ حداقل پنج برابر نسبت به بالاترین فشار هوا در طول آزمایش کمتر بود که این موضوع باعث شد تا رعد و برق با فرکانس و انرژی کمتری در مریخ رخ دهد.

در زمین، میانگین فشار جو در سطح دریا حدود ۱۰۰۰ میلی‌بار میباشد. (علت نادر بودن رعد و برق در مریخ)

“گرهارد ورم”(Gerhard Wurm)، دانشمند سیاره‌ای از “دانشگاه دیزبورگ-اسن”(University of Duisburg-Essen) در آلمان، گفت: این مطالعه نشان می‌دهد “اثر برق مالشی تنها در ذراتی به اندازه ذرات شن و ماسه و با فشار اتمسفر کم عمل می‌کند.

یافته‌های این مطالعه در مجله “Icarus” منتشر شد.

——————————————

مطالب مرتبط: